Diğer durumlarda, baskıcının eli ağırdı ve fotoğraflar zamanla bundan zarar gördü.
Maloney, elle uygulanan medyanın, renkli gerçekliği daha iyi temsil etmek için birçok baskıya ortak bir eklenti olduğunu ve “ince sanatsal eklemelerden oldukça gösterişli olanlara kadar geniş bir yelpazeyi kapsadığını” açıkladı. Pek çok fotoğrafçı sanatsal geçmişe sahipti ve ilk eklendiğinde muhtemelen daha iyi görünen bu medyayı ustaca uygulayabiliyordu. Hatta elle renklendirilmiş bazı baskılar ilk bakışta çizim veya tablo sanılabilir.
Konservatörler, New York sosyetesi Charlotte Augusta Southwick Waddell’in bir portresinin 1850’lerde elle boyandığını, belki de daha çok bir tabloya benzemek için yapıldığını düşünüyor.
Ne yazık ki bu gibi değişiklikler, eklenen medyanın farklı şekilde eskimesi nedeniyle fotoğrafların bozulmasını hızlandırabilir. Bulat, “Tuz baskıların medya uygulanarak, özellikle de renkli medya uygulanarak eskitilmesi pek hoş olmuyor” dedi.
Waddell’in portresinde, bir noktada kaplama nem nedeniyle yapışkan hale geldi ve baskının üzerine yerleştirilen kağıda yapıştı. Konservatörler kağıt kalıntılarını çıkardı; bu, dikkat dağıtıcı, istenmeyen bir ekleme nedeniyle bir baskıyla harekete geçmelerinin nadir bir örneğidir. Tipik olarak medya veya görüntü materyali kaybolduğunda, onu değiştirmeye çalışmazlar.
Elena Bulat.
Maloney, “Elimizi mümkün olduğunca görünmez tutmaya çalışıyoruz” dedi. “Baskıların güvenli bir şekilde araştırmacının eline geçmesini sağlamak istiyoruz, ancak onların baskıyla ilgili deneyimlerine aracılık etmek istemiyoruz. Tüm tarihinin gösterilmesine izin verdik.
Tavan arasındaki eski fotoğraflardan herhangi birinin tuz baskısı olup olmadığını merak ediyorsanız konservatörler birkaç ipucu sunuyor: Tuz baskıları, albümin baskılardan daha sıcak bir tona, daha yumuşak bir görünüme ve daha pürüzlü bir yüzeye sahip olma eğilimindedir.
Maloney, elle uygulanan medyanın, renkli gerçekliği daha iyi temsil etmek için birçok baskıya ortak bir eklenti olduğunu ve “ince sanatsal eklemelerden oldukça gösterişli olanlara kadar geniş bir yelpazeyi kapsadığını” açıkladı. Pek çok fotoğrafçı sanatsal geçmişe sahipti ve ilk eklendiğinde muhtemelen daha iyi görünen bu medyayı ustaca uygulayabiliyordu. Hatta elle renklendirilmiş bazı baskılar ilk bakışta çizim veya tablo sanılabilir.
Konservatörler, New York sosyetesi Charlotte Augusta Southwick Waddell’in bir portresinin 1850’lerde elle boyandığını, belki de daha çok bir tabloya benzemek için yapıldığını düşünüyor.
Ne yazık ki bu gibi değişiklikler, eklenen medyanın farklı şekilde eskimesi nedeniyle fotoğrafların bozulmasını hızlandırabilir. Bulat, “Tuz baskıların medya uygulanarak, özellikle de renkli medya uygulanarak eskitilmesi pek hoş olmuyor” dedi.
Waddell’in portresinde, bir noktada kaplama nem nedeniyle yapışkan hale geldi ve baskının üzerine yerleştirilen kağıda yapıştı. Konservatörler kağıt kalıntılarını çıkardı; bu, dikkat dağıtıcı, istenmeyen bir ekleme nedeniyle bir baskıyla harekete geçmelerinin nadir bir örneğidir. Tipik olarak medya veya görüntü materyali kaybolduğunda, onu değiştirmeye çalışmazlar.
Elena Bulat.
Maloney, “Elimizi mümkün olduğunca görünmez tutmaya çalışıyoruz” dedi. “Baskıların güvenli bir şekilde araştırmacının eline geçmesini sağlamak istiyoruz, ancak onların baskıyla ilgili deneyimlerine aracılık etmek istemiyoruz. Tüm tarihinin gösterilmesine izin verdik.
Tavan arasındaki eski fotoğraflardan herhangi birinin tuz baskısı olup olmadığını merak ediyorsanız konservatörler birkaç ipucu sunuyor: Tuz baskıları, albümin baskılardan daha sıcak bir tona, daha yumuşak bir görünüme ve daha pürüzlü bir yüzeye sahip olma eğilimindedir.